Obszary rolne i nierolnicze
Podstawowym typem nieruchomości jest wolny, niezabudowany grunt. W świetle prawa wydzielona powierzchnia ziemi stanowi rzecz. Nieruchomość wyodrębnia się w sposób fizyczny oraz prawny. Fizyczne wydzielenie gruntu spoczywa na geodetach. Specjaliści muszą dokładnie zmierzyć i zbadać skrawek ziemi. Potem go opisują i wyznaczają granice. W ujęciu prawnym wydzielenie nieruchomości gruntowej polega na sporządzeniu odpowiedniej dokumentacji. Do ziemi przypisuje się księgę wieczystą. Głównym zadaniem księgi jest sprecyzowanie praw własności. Ziemię może kupić zarówno osoba prywatna, jak i spółka. W wielu przypadkach akt własności przekazuje się państwu. Nieruchomości gruntowe dzielą się na dwa podtypy. Zgodnie z kodeksem cywilnym wyróżniamy obszary rolne oraz nierolnicze. W Polsce ponad połowa gruntów jest wykorzystywana do celów gospodarczych. Pola uprawne, sady i ogrody to tylko kilka przykładów. Ziemie przeznaczone do hodowli zwierząt również zaliczają się do gruntów rolnych. Pozostałe powierzchnie ziemskie określamy mianem nierolniczych. Grunty mogą stanowić zwartą całość, albo dzielić się na kilka części. Każda część, wchodząca w skład tej samej nieruchomości, musi zostać wpisana do księgi wieczystej. Akt własności pozostaje w rękach jednego właściciela, nawet jeśli dokument dotyczy kilku ziem.
